Christengemeente Bruchem

Jezus Christus – Bron van godvruchtig leven | Robert Bezemer

Woordverkondiging 2 Petrus 1:3-11, Christengemeente Bruchem op 8 maart 2020

Inleiding: Broeders en zusters in Heere Jezus Christus die in Bruchem zijn, vanmorgen wil ik beginnen met een serie van vier preken naar aanleiding van 2 Petrus.
In deze serie wil ik uitdrukkelijk stilstaan bij vier gedeelten uit 2 Petrus, die ons leren hoe wij Jezus Christus en Zijn rechtmatige, centrale plek kunnen eren in ons geloofsleven. De indeling van de prekenserie is als volgt:

A. Jezus Christus – Bron van godvruchtig leven (2 Petrus 1:3-11)
B. Jezus Christus – Beloofd in de Schrift (2 Petrus 1:12-21)
C. Jezus Christus – Bewogen en brandend in Zijn komst (2 Petrus 3:8-13)
D. Jezus Christus – Beschermer van Zijn Kerk (2 Petrus 3:14-18)

Inleiding en context: Vanmorgen willen wij nadenken over de schoonheid van een godvruchtig leven. Maar voordat wij ons hierin gaan verdiepen, zullen we eerst kijken naar de omstandigheden waarin Petrus zijn tweede brief heeft geschreven.
Om te beginnen kunnen we stellen dat 2 Petrus als een soort testament gelezen kan worden, die hij rond 64-67 na Christus heeft geschreven. In 2 Petrus 1:14-15 schrijft Petrus dat zijn vertrek aanstaande is. Dit vertrek is niets anders dan het fysieke sterven; Petrus weet dat hij deze wereld niet lang na het schrijven van deze brief zal verlaten, om ontvangen te worden in de heerlijkheid bij God de Vader en de Heere Jezus Christus Zelf. Er kunnen een hoop interessante observaties worden gedaan over dit testament van Petrus, maar daar hoop ik de volgende keer op in te gaan.
Als tweede wil ik ter inleiding zeggen dat 2 Petrus een eschatologische brief genoemd kan worden. Het is heel interessant om te zien dat de brief begint met de beschrijving van Christus’ eerste komst naar deze wereld (in 1:16-21) en dat de brief eindigt met de belofte van Zijn tweede komst. Eigenlijk zou je 2 Petrus een brief kunnen noemen die op zeer beknopte wijze het eschatologische tijdperk beschrijft. Eschatologie is de leer over de laatste dingen. De Bijbel leert duidelijk dat met Christus’ eerste komst “het laatste der dagen” is aangebroken (Hebreeën 1:1). En de brief van Petrus wil ons de weg wijzen in deze laatste dagen. Het is de weg achter Jezus aan – de weg van godsvrucht – te midden van allerlei bedreigingen.
En dit brengt ons bij een ander, in het oog springend kenmerk van deze brief. Petrus waarschuwt namelijk ernstig tegen één specifieke bedreiging: dwaalleer en degenen die deze leer promoten. Petrus maakt zich bezorgd over de theologie van de gelovigen tot wie hij zich richt. En de geadresseerden zijn hoogstwaarschijnlijk dezelfde christenen die genoemd worden in 1 Petrus 1:1 – gelovigen in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië. Dit waren Romeinse provincies in het huidige Turkije. Dat Petrus’ tweede brief aan dezelfde groep gelovigen is gericht, maak ik op uit de woorden van 2 Petrus 3:1a::

“Deze tweede brief, geliefden, schrijf ik u nu.”

Toepassing: Eén van de kenmerken van de christelijke cultuur vandaag de dag is het verlangen om eenheid te ervaren die alle kerkmuren overstijgt. Ik denk dat dit een gezond en goed verlangen is, omdat we allemaal ervaren – en hebben ervaren – dat we broeders en zusters kennen, die oprecht geloven in de Heere Jezus Christus, maar die tot een ander kerkverband behoren dan wijzelf. Zulke eenheid is duidelijk Bijbels.
Er is echter een tendens in deze zoektocht naar eenheid – deze oecumene – die niet Bijbels is. En dat is de eenheid die de waarheid van de Bijbel opoffert om de verschillen tussen kerkverbanden – en zelfs andere religies! – te overbruggen.
Waarom mogen we de waarheid van de Bijbel nooit prijsgeven in de ruil voor eenheid? 2 Petrus geeft ons het antwoord: Theologie is niet enkel bedoeld voor ons intellect en voor ons eigen gelijk, maar geeft vorm aan ons dagelijks leven! Het is de bedoeling dat goede theologie goede vruchten voortbrengt. Het laat zich raden wat er gebeurt wanneer mensen slechte theologie verkondigen – het levert slechte vruchten op. Als je dit begrijpt, kun je het betoog van Petrus volgen. Dit is zijn primaire zorg. En let goed op: zijn primaire zorg is tweeledig. Het gaat hem niet alleen om goede theologie, maar het gaat hem – als de vrucht van goede theologie – ook om godsvrucht. Speel deze twee niet tegen elkaar uit! Sommige mensen zijn alleen bezig met goede theologie, en hameren voortdurend op het belang van de zuivere leer. Men vergeet echter de zuivere leer aan te sluiten op de praktijk van alledag.
Andere mensen benadrukken voortdurend het belang van een heilig leven en godsvrucht, maar lijken daarbij te vergeten dat een heilig leven op niets anders dan goede theologie gefundeerd kan zijn. Met andere woorden: niet alleen het Woord, ook niet alleen de Heilige Geest – maar beide. Als je dit snapt, begrijp je de essentie van Petrus’ tweede brief.
En misschien denk je: “Ja, Robert, dat klinkt leuk. Jij houdt van theologie, jij hebt theologie gestudeerd, jij probeert gewoon het belang van goede theologie koste wat het kost ter sprake te brengen.”
Dan wil ik u, als antwoord op deze tegenwerping, vragen om uw Bijbel open te slaan bij 2 Petrus 1:2. Daar staat:

“…moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere.”

“…moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere.”

Vervolgens vers 3:

“Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd.”

Dan vers 5 en 6:

“En daarom moet u zich er met alle inzet op toeleggen om aan uw geloof deugd toe te voegen, aan de deugd kennis…”

In vers 8 lezen we:

“Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft.”

En hoe eindigt Petrus zijn brief? In 2 Petrus 3:18 schrijft de apostel:

“Maar groei in de genade en kennis van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus.”

U ziet hier duidelijk dat kennis over God onmisbaar is voor het leven met, voor en door God. Petrus noemt het woord kennis in deze tweede brief zeven keer. Het kan duiden op het feit dat Petrus de dwaling van de gnostiek heeft willen bestrijden. Gnosis is het Oudgriekse woord voor kennis en de aanhangers van deze stroming hadden verschillende Griekse ideeën ontwikkeld, samen met Joodse en christelijke – ideeën die in de eerste eeuw al de ronde deden. Bij de gnostieke stroming heeft men het vooral over intellectuele kennis, die nodig is om te veranderen.
Petrus schrijft echter over een andere soort kennis. Hij heeft het over het leren kennen van God door onze omgang met Hem. Godskennis is essentieel voor godsvrucht. En zoals ik al zei, zullen we vanmorgen gaan kijken naar de schoonheid van godsvrucht. Want hoe heeft onze kennis van God en Jezus Christus een krachtige werking in ons leven?
Voor het prachtige antwoord op deze vraag wil ik vanmorgen 2 Petrus 1:3-11 behandelen:

“Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd. Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent. En daarom moet u zich er met alle inzet op toeleggen om aan uw geloof deugd toe te voegen, aan de deugd kennis, aan de kennis zelfbeheersing, aan de zelfbeheersing volharding, aan de volharding godsvrucht, aan de godsvrucht broederliefde en aan de broederliefde liefde voor iedereen. Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft. Immers, bij wie deze dingen niet aanwezig zijn, die is blind en kortzichtig, omdat hij de reiniging van zijn vroegere zonden vergeten is. Daarom, broeders, beijver u des te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want als u dat doet, zult u nooit struikelen. Want zo zal u in rijke mate de toegang worden verleend tot het eeuwig Koninkrijk van onze Heere en Zaligmaker, Jezus Christus.”

We zullen kijken naar drie prachtige eigenschappen van de godsvrucht:

1. Godsvrucht is onze door God gegeven roeping (vers 3-4)
2. Godsvrucht maakt ons gelijkvormig aan God (vers 5-8)
3. Godsvrucht is enkel mogelijk wanneer wij zijn gereinigd voor God (vers 9-11)

1. Godsvrucht is onze door God gegeven roeping (vers 3-4)
Laten we, om te beginnen, stilstaan bij de roeping van christenen; zij zijn immers geroepen door God. Wat is deze roeping? In vers 3-4 schrijft Petrus:

“Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd. Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent.”

De christen is door God geroepen om een leven in godsvrucht te leiden. Petrus noemt in deze twee verzen ontzettend veel elementen die de schoonheid van godsvrucht laten zien. Welke elementen zien we hier?

A. Vers 3a: “Zijn Goddelijke kracht…” – het is Gods kracht die de godsvrucht in ons leven uitwerkt. Hij verleent de kracht om geestelijk te leven en om vrucht te dragen. Maar hoe dan?
B. Vers 3b: “…door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd.” – Godsvrucht is het gevolg van Godskennis. Geestelijk leven betekent allereerst en boven alles dat wij God kennen. In Jezus Christus hebben wij God leren kennen en hebben wij, zoals Petrus dat in vers 3b omschrijft, Gods heerlijkheid ontdekt. Gods openbaring in Christus toont ons Gods heerlijkheid. Maar op welke manier hebben wij deze Godskennis gekregen?
C. Vers 4a: “Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken…” – Wij hebben God in Christus leren kennen door de beloften van het Evangelie. In Christus hebben wij Gods beloften ontvangen – eeuwig leven, vergeving van zonden, de troostvolle zekerheid dat God ons tot een God zal zijn en dat wij Hem tot een volk zullen zijn, het ontvangen van de Heilige Geest en de vernieuwing van alle dingen. Door de beloften van God leren wij Hem kennen. God maakt Zich in het Evangelie bekend door Zijn beloften in Christus. Gods beloften in Christus zijn gegeven, zodat wij door het geloof Jezus Christus Zelf zouden ontvangen, en in Hem al Gods beloften. Maar wat is het doel van deze beloften?
D. Vers 4b: “…opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent.” – Petrus omschrijft het hier op een grootse, indrukwekkende manier, door te spreken over Goddelijke natuur. Dit betekent dat wij door het geloof in Christus kennis van God hebben en dat deze kennis ons doet veranderen naar het Beeld van God. Door de kennis van God in Christus herstelt God Zijn Beeld in ons, dat “door het verderf in de wereld” ernstig beschadigd is.

Toepassing: Wilt u een godvruchtig leven leiden? Ken God. Broeders en zusters, als ik 2 Petrus 1:3-4 lees, dan zie ik dat Petrus buitengewoon hoog opgeeft van de Persoon en het werk van God! Hij geeft in deze twee verzen een beschrijving van Gods verlossingswerk in Jezus Christus en Hij laat zien hoe de vrucht van dit verlossingswerk tot stand wordt gebracht in het leven van gelovigen. Het accent van vers 3-4 ligt volledig op God, op Wie Hij is en wat Hij doet!
Wij zijn in vers 3-4 het lijdend voorwerp – het geheiligde voorwerp. Petrus heeft nog geen één werk van de gelovige beschreven. Dat komt wel – maakt u zich maar niet druk – maar hij begint hier niet mee.
Wij zouden hier ook niet mee moeten beginnen. Wij moeten naar ons leven kijken als stevig gefundeerd in Gods vaderlijke hand, en aandacht hebben voor wat Hij heeft gedaan in ons leven. Petrus beschrijft hier de wedergeboorte en de vrucht daarvan.

2. Godsvrucht maakt ons gelijkvormig aan God (vers 5-8)
En dan, in vers 5-9, klinkt daar de aansporing:

“En daarom moet u zich er met alle inzet op toeleggen om aan uw geloof deugd toe te voegen, aan de deugd kennis, aan de kennis zelfbeheersing, aan de zelfbeheersing volharding, aan de volharding godsvrucht, aan de godsvrucht broederliefde en aan de broederliefde liefde voor iedereen. Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft.”

U zult zich wel afvragen: “Hoe is het nou mogelijk dat Petrus in vers 3 schrijft dat Gods kracht ons alles geeft wat tot het leven en de godsvrucht behoort, en dat hij de gelovigen in vers 5 oproept om zich met alle inzet erop toe te leggen aan het geloof de dingen toe te voegen die volgen in vers 6 en 7? Hoe zit dat? Hoe werkt dat nu in ons geestelijk leven? Is Gods kracht werkzaam in ons, of moet wij ons ten volle inspannen?” Het antwoord luidt: het gaat samen op. Onze inzet is Gods werkzame kracht. Het is niet óf het één, óf het ander. Het is en-en. Het is beide. En toch – op grond van vers 3-4 – moeten we tot de heerlijke conclusie komen dat Gods kracht beslissend is voor onze kracht en godsvrucht. Gods kracht stelt mij in staat met volle inzet vorm te geven aan mijn geloof. Als Gods kracht niet in mij werkt, kan ik mij inspannen wat ik wil, maar het zal geen echte, geestelijke vrucht opleveren.
Maar hoe gaat dit nu precies in zijn werk? Hoe wordt mijn inzet nu voortgebracht door Gods kracht? Mijn inzet wordt voortgebracht, gestimuleerd en aangemoedigd door de wetenschap van alles wat Petrus in vers 3-4 geschreven heeft. Laat het nog eens goed op je inwerken:

God heeft ons in Zijn kracht alles geschonken wat tot leven en godsvrucht behoort…
God heeft ons de kennis van Hemzelf in Christus geschonken door de beloften in het Evangelie…
God heeft ons de genade geschonken, dat wij in Christus, door het geloof, deel zouden krijgen aan de Goddelijk natuur…

Nu dan – in de wetenschap dat Gods kracht werkzaam is in jouw leven, in de wetenschap dat je God in Christus hebt leren kennen door de beloften van het Evangelie, in de wetenschap dat je door deze Godskennis zou groeien in Godsvrucht en dus gelijkvormig gemaakt wordt naar het Beeld van Christus: Ga ervoor! Leef hieruit! Leg je toe op de godsvrucht!
Toepassing: Ziet u hier dat we nooit moeten toegeven aan de menselijke neiging om godsvrucht te produceren vanuit te simpele en symptomatische benaderingen? Heiliging benaderen vanuit menselijke wilskracht is ver beneden onze stand! Het gaat er niet om dat ik in mijzelf kracht aanwend om geestelijk te groeien; het gaat erom dat ik God meer en meer wil leren kennen! Geloven in Christus betekent in de kern jezelf voeden met Christus. Voed je met Hem. Voed je met Christus. Heb het verlangen Hem te zien.
En dan? Wat gebeurt er dan? Als we het rijtje in vers 5-7 bestuderen, dan zien we dat het begint met geloof en eindigt met liefde. Al de genoemde kenmerken in vers 5-7, typeren het leven van een christen. Het is niet zo dat het ene leidt tot het ander, maar dat door de geloofsoefening – het groeien in de kennis van onze Heere Jezus – deze kenmerken meer zichtbaar zullen worden. En uiteindelijk leidt het zaad van geloof – het gelovig en geestelijk zien op God in Jezus Christus en Zijn verlossingswerk – tot liefde. Dit is in lijn met wat Paulus schrijft in Galaten 5:6:

“In Christus Jezus heeft namelijk niet het besneden zijn enige kracht, en ook niet het onbesneden zijn, maar het geloof, dat door de liefde werkzaam is.”

Het geloof is het geheim, broeders en zusters. Het geloof is de sleutel. Paulus wist dat, en Petrus wist dan ook. Laten wij dan verstandig zijn en in het spoor van deze twee broeders gaan.
Zij hebben geloofd in Jezus Christus, zij hebben Hem ontvangen, zij hebben Hem in geestelijke zin gezien en in het zien van Christus hebben zij God leren kennen. Zij hebben gezien Wie God in Christus is, wat God in Christus heeft gedaan en kunnen er ook van getuigen hoe God in Christus hun leven radicaal veranderd heeft. Ze zijn gereinigd door het bloed van Jezus, hebben vergeving van zonden ontvangen, zijn wedergeboren door de goddelijke kracht van de Heilige Geest. Er is met hen gebeurd waarvan we hebben gelezen in vers 3-4.
En weet u, ik had het in het begin over Petrus’ waarschuwing tegen dwaalleraars, die de genade van God misbruiken om in zonde te kunnen leven. Weet u waar het misgaat in het leven van dwaalleraars? Exact op dit punt. Lees de woorden in 2:19-20 maar:

“Zij beloven hun vrijheid, terwijl zij zelf slaven van de verdorvenheid zijn; want door wie iemand overwonnen is, van hem is hij ook een slaaf geworden. Want als zij de besmettingen van de wereld ontvlucht zijn door de kennis van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus [merk hier de parallel op tussen deze woorden en de woorden van 1:4], maar daarin opnieuw verwikkeld raken en daardoor overwonnen worden, dan is voor hen het laatste erger geworden dan het eerste.”

Toepassing: Wat is er fundamenteel mis met dwaalleraars? Zij bezitten geen reddende kennis van Jezus Christus! Dit moeten we begrijpen, broeders en zusters. Als u naar iemands leven kijkt, dan gaat het er niet om hoeveel iemand aan intellectueel kennis bezit. Het gaat erom dat iemand Christus op een reddende manier kent. En ik kan het u op een briefje geven: tot op zekere hoogte kan iemand dwaalleer verkondigen vanuit onwetendheid, omdat iemand bijvoorbeeld pas tot geloof gekomen is en met allerlei soorten van leer in aanraking komt. Die mensen wil ik nog het voordeel van de twijfel geven. Maar als iemand structureel dwaalleer verkondigt, en hij propageert een losbandige levensstijl, dan is dat niet omdat hij het leven vanuit Gods genade ontdekt heeft, maar dan is dit het teken van een genadeloos leven. Zo’n persoon weet misschien wel veel van Christus, maar in zijn leven wordt deze kennis niet zichtbaar door godsvrucht. Het is – wat Petrus noemt in vers 8 – doelloos en vruchteloos.

3. Godsvrucht is enkel mogelijk wanneer wij zijn gereinigd voor God (vers 9-11)
En weet u, als we vers 9 goed lezen, dan zien we iets essentieels. Hoe kan het dat er belijdende christenen zijn die geen vrucht voortbrengen? Hoe is het mogelijk dat mensen belijden Jezus te kennen, maar niet gevormd worden naar Zijn Beeld? Petrus geeft hier een belangrijke aanwijzing:

“Immers, bij wie deze dingen [de genoemde vrucht van het geloof in vers 5-7] niet aanwezig zijn, die is blind en kortzichtig, omdat hij de reiniging van zijn vroegere zonden vergeten is.”

Let goed op, broeders en zusters! Herinnert u zich nog de woorden van de Heere Jezus in Lucas 7:47, die Hij sprak tegen de zondares in het huis van Simon, de Farizeeër?

“Daarom zeg Ik u: Haar zonden, die veel waren, zijn haar vergeven, want zij heeft veel liefgehad; maar wie weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.”

Er zit een ontzettend sterk verband tussen het besef dat jij in Christus vergeven bent en de vrucht van het geloof die in jouw leven zichtbaar wordt. We hebben net gezien, dat Paulus geloof en liefde aan elkaar verbindt en nu zien we dat de Heere Jezus uitdrukkelijk het besef van vergeving en liefhebben aan elkaar verbindt.

Misschien zegt u: “Wacht even, Robert, in de context van 2 Petrus had de dwaalleer toch betrekking op het misbruiken van Gods genade, als excuus om in de zonde te blijven leven? Dan moet je vers 8 toch ook in dit licht zien?”
Dat is juist. Maar vanuit pastoraal oogpunt wil ik beide antwoorden noemen. Ik denk dat we op grond van vers 8 kunnen stellen dat het fundamentele probleem van het gebrek aan godsvrucht de geloofszekerheid is. Mensen hebben óf te weinig geloofszekerheid, óf mensen hebben – niet teveel, maar – onbijbelse geloofszekerheid. Men is er zelf van overtuigd dat men door het geloof verbonden is met de Heere Jezus, terwijl de kenmerken die de Bijbel aanreikt om dat te toetsen, niet zichtbaar zijn in hun leven. Voor beide groepen geldt: zij hebben Christus nodig en zij zullen door het geloof Zijn barmhartigheid en vergevende liefde moeten ontvangen; zij moeten Christus, en alle geestelijke zegeningen in Hem, ontvangen.
Toepassing: Ziet u weinig of geen geestelijke vrucht in uw leven? Worstelt u met het liefhebben van gelovige broeders en zusters en andere mensen? Het is goed mogelijk dat we hier net het antwoord gelezen hebben. Worstelt u met de vraag of u in Christus wel vergeven bent? Doortrekt het besef dat uw zonden door het bloed van Christus gewassen zijn uw hele leven? Of is het een gedachte die hooguit één keer per week voorbijkomt? Petrus laat zien dat dat geloofszekerheid essentieel is voor een godvruchtig leven. Het hoeft ons niet te verbazen dat weinig of geen geloofszekerheid resulteert in een angstig, krampachtig, terneergeslagen en vreugdeloos geloofsleven. Immers, als er geen sterk of fundamenteel besef is dat ik ben vergeven en gerechtvaardigd door het bloed van Christus, leef ik in grillige onzekerheid en ben ik niet in staat vrijmoedig lief te hebben.
Thomas Brooks schrijft in zijn boek Kostbare hulpmiddelen tegen satans listen dat “hij die meer aan zijn zonde dan aan Christus denkt, nooit dankbaar en vruchtbaar kan zijn.” Hij stelt zelfs de vraag: “O, jullie klagende zielen, die uw dagen met zuchten en kreunen onder het gevoel en de last van uw zonden doorbrengt; waarom handelt u zo onvriendelijk met God en zo schadelijk met uw eigen ziel, doordat u geen acht geeft op die dierbare beloften van de vergeving van de zonde? Die kunnen uw verslagen geest in de donkerste nacht en onder de zwaarste last van de zonde opbeuren en verkwikken.”

Het besef van vergeving door het bloed van Christus is de grond voor de aansporing die we kunnen lezen in vers 10-11:

“Daarom, broeders, beijver u des te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want als u dat doet, zult u nooit struikelen. Want zo zal u in rijke mate de toegang worden verleend tot het eeuwig Koninkrijk van onze Heere en Zaligmaker, Jezus Christus.”

De logica is hier als volgt:

Als wij leven in het besef van de vergeving van zonden, door het bloed van Jezus Christus – als wij iedere dag door het geloof in Christus de vergeving van onze zonden ontvangen – en als wij door de beloften van het Evangelie leren zien wie God voor ons is in Christus, zullen wij gevormd worden naar Zijn Beeld. Op deze manier wordt onze roeping en verkiezing openbaar en zichtbaar. Het is deze roeping en verkiezing, waarvan Petrus graag ziet dat wij ze vastmaken.

Toepassing: Broeders en zusters, nu u hebt gehoord dat God in Zijn kracht alles heeft geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, nu u door het geloof in Christus het besef van de vergeving van zonden mag versterken, spoort Petrus ons aan: “Leg u er met alle inzet op toe, beijver u des te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken!”
Uw inzet is Gods kracht – Hij heeft u deelachtig gemaakt aan de Goddelijke natuur; Hij maakt u gelijkvormig aan het Beeld van Jezus Christus. Hij heeft uw zonden vergeven door het bloed van Zijn Zoon. Daarom – ga ervoor! U hebt God op een reddende manier leren kennen in Zijn Zoon Jezus Christus. Wees ijverig om Hem meer en beter te leren kennen. Dan zal deze kennis niet doelloos en vruchteloos blijven.

Amen